Magneetvissen.nl De vismagneet specialist!
GESCHREVEN DOOR
CARMEN NELISSEN
UTRECHT – Je hebt ze zelf misschien ook al eens zien staan: vissers langs de waterkant met niet een haakje aan hun hengel maar een magneet. Eindeloos vaak gooien ze de magneet in het water om dan af en toe iets bijzonders omhoog te takelen. Ruud Berkhof en zijn zoon John hebben sinds coronatijd de smaak van het magneetvissen flink te pakken. “Het is echt een coronahobby eigenlijk.”
De twee staan op een rustige, zomerse ochtend langs het kabbelende water van de Woerdense singel. Ze kletsen wat, maar zijn vooral gefocust. Af en toe klinkt de luide plons van de zware magneet die in het water wordt gegooid. Daarmee hopen ze metalen uit het water te vissen.
Ruud denkt iets gevonden te hebben. | Foto: RTV Utrecht / Carmen Nelissen
De twee werken vandaag georganiseerd een stuk singel af. Telkens als ze niks vinden, doen ze een paar passen opzij. Op zoek naar.. Ja naar wat eigenlijk? “Kluizen, munitie, messen en vuurwapens”, zegt John lachend. Al zijn dat wel de zeldzame vangsten, geeft hij gelijk toe.
Dat blijkt ook als Ruud de vangst van die dag tot nu toe laat zien: een paar bierdopjes en enkele stukken ondefinieerbaar ijzer. Maar dat je niet weet wát je omhooghaalt, is precies wat zowel vader als zoon zo leuk vinden aan het magneetvissen. “Het is de spanning.”
Zowel vader als zoon hebben vroeger eerder op deze manier gevist. Maar niet fanatiek en ook nooit lang. In coronatijd pakten ze het beiden weer op. Ze schaften goede magneten aan en gingen op pad. Soms samen, soms alleen.
De hobby is uiterst geschikt om in lockdowns voort te zetten, zegt John. “De terrassen waren dicht, er was niks te doen bij de carnavalsvereniging. En hier heb je niks of niemand voor nodig. Dat maakt het ideaal.” Vader Ruud vult aan: “En anderhalve meter, dat lukt ook altijd wel.”
‘Is het een granaat?’
Af en toe doorbreekt een ‘oeh, ik heb iets’ de stilte. Onder andere een met steen verzwaarde plastic fles, een voice-recorder, een kettingslot en een houten plank met daarin spijkers worden op het droge gelegd. Niet veel later takelt Ruud een vrij zwaar object naar boven, even groot als een blikje. Het is onduidelijk wat het is. “Een granaat?”, grapt John. Dat kan het volgens Ruud niet zijn, zegt hij terwijl hij het voorwerp nieuwsgierig bekijkt. Maar wat het dan wel is? Dat gaat hij thuis verder uitzoeken.
Een granaat opvissen is niet eens zo gek gedacht. Het is regelmatig in het nieuws dat een magneetvisser een (mogelijk) explosief voorwerp vindt. John benadrukt dan ook dat je altijd voorzichtig moet doen, en bij twijfel de veiligheidsdiensten en politie moet in schakelen.
Dildo’s en stuntsteps
Niet alleen de spanning van ‘wat haal je naar boven’, motiveert Ruud. “Ook het idee dat je het water een beetje schoonmaakt. Daar voel je je ook goed bij. Je ziet wat voor gevaarlijke dingen je eruit haalt, bijvoorbeeld ijzeren punten op plekken waar veel mensen zwemmen.”
De Harmelenaar deed de afgelopen maanden al een paar best spectaculaire vondsten. In een logboek houdt Ruud bij waar hij wat heeft gevonden en wanneer. Met stip op één staat een Romeinse speerpunt. “Die heb ik geregistreerd bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Je moet het daar aangeven als je zoiets ouds vindt. Ze hoefden hem gelukkig niet te hebben, ze hebben hem alleen geregistreerd, dus ik heb hem nog steeds.”
Ruud en John langs het water. | Foto: RTV Utrecht / Carmen Nelissen
Als je Ruuds logboek bekijkt, valt je op dat hij vooral veel voorwerpen vindt waarbij het compleet onduidelijk is hoe en vooral wáárom het in het water is beland. Zo noteert Ruud onder andere: een magnetron, buitenbrievenbus, putdeksel, stuntstep, hooivork en dildo.
Uiteraard kan (en wil) hij niet alles zelf houden. Het grootste deel gaat naar de ijzerhandelaar, echt afval gooit Ruud weg. En de meest bijzondere dingen krijgen thuis een plekje. “Grote voorwerpen hangen aan een houten wand in mijn schuurtje, dat mocht ik daarvoor gebruiken van mijn vrouw”, grapt hij. “En binnen liggen de kleine spullen op een plankje.”
Vaak genoeg haalt hij iets uit het water waarvan hij geen flauw idee heeft wat het is, vertelt Ruud. Meestal gaat het dan mee naar huis waar hij het goed schoonmaakt. “Er zit vaak veel roest en vuil op. Als je er dan met een hamer op tikt, dan springt dat eraf en komen de leukste dingen tevoorschijn.” En als het dan nog niet duidelijk is waarmee hij te maken heeft, schakelt hij via sociale media collega-magneetvissers in.
Bij vissen weet je dat je een vis vangt.”Ruud
John merkt om zich heen dat veel mensen nieuwsgierig zijn naar magneetvissen. “‘Wat zijn jullie nou aan het doen?’ vragen ze dan als ze langskomen.” Ook heeft hij zijn buurman met het magneetvis-virus aangestoken. “En ook op sociale media zie ik steeds meer mensen die beginnen of die het ooit hebben gedaan en nu weer hun oude magneet gaan gebruiken.”
Maar corona of niet: de twee zijn het erover eens dat ze hun hobby – ook na de coronacrisis – blijven uitoefenen. Ruud legt uit: “Ik ga ook wel eens ‘gewoon’ vissen. Maar dit is toch veel leuker? Bij vissen weet je dat je een vis vangt, maar bij magneetvissen weet je nóóit wat je naar bovenhaalt!”
